Kώστας Kαββαθάς
Τοπίο στην Ομίχλη
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΣ σε λίγες, από τις πολλές αγωνιώδεις επισημάνσεις για την
αποκαλούμενη «ελληνική πραγματικότητα» των συναδέλφων του ημερήσιου και
περιοδικού Τύπου, είναι ο χώρος του «Εν Λευκώ» αυτό το μήνα. Αφιερωμένος
στους ανθρώπους που, με τα θαρραλέα δημοσιεύματά τους, έδειχναν (και
δείχνουν) το πραγματικό πρόσωπο της Ελλάδας, αυτό που οι πλαστικοί και
τηλεοπτικοί μονομάχοι ξέχασαν ή παρέλειψαν να παρουσιάσουν στο διάστημα της
θορυβώδους προεκλογικής εκστρατείας τους. Οι αναδημοσιεύσεις των
δημοσιευμάτων είναι εξαιρετικά περιορισμένες γιατί σ? αυτές δεν
περιλαμβάνονται θέματα, όπως τα ιλιγγιώδη ελλείμματα του Δημοσίου, τα
προβλήματα του περιβάλλοντος, το μέλλον της χώρας στην EOK, τα Σκόπια, το
πρόβλημα της Κύπρου και η απειλή της Τουρκίας, η απουσία ξένων επενδύσεων,
η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και δεκάδες άλλα που, η
συλλεκτική ικανότητα του υπογράφοντος και ο χώρος δεν επέτρεψαν να
παρουσιαστούν.
Τώρα λοιπόν που οι σάλπιγγες σιώπησαν, οι πλαστικές σημαίες υπεστάλησαν, οι
οικογένειες απεσύρθησαν(;), οι τούρτες κόπηκαν και φαγώθηκαν και τα πλήθη
σταμάτησαν να ξελαρυγγιάζονται στις πλατείες, τώρα που οι τηλεοπτικές
«μονομαχίες» έδωσαν τη θέση τους στις σαπουνόπερες και τα μεγάλα λόγια
τελείωσαν είναι, νομίζω, καιρός για μεν τους νικητές να μας πουν με ποιο
τρόπο σκοπεύουν να τ? αντιμετωπίσουν και για δε τους ηττημένους να μας πουν
γιατί δεν τα αντιμετώπισαν.
Αν μας απαντήσουν ότι «η Ελλάδα είναι το όραμα» ή ότι «η Ελλάδα δεν γυρίζει
πίσω» πολύ φοβάμαι ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δεν θα υπάρχει...
Ελλάδα για να οραματισθεί ή να γυρίσει πίσω. Πάμε λοιπόν με τη σημείωση
ότι, οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας_Κ.Κ.
ΓΙΑ TO ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ...
«...Πριν λίγα χρόνια οι ειδικοί μιλούσαν για δημογραφική κρίση. Τώρα μιλάνε
για δημογραφική παρακμή. H χώρα μας έχει ενταχθεί ήδη στη _γηρασμένη
Ευρώπη_... Στον τόπο μας, μέσα σε 30 χρόνια, διπλασιάστηκαν τα ποσοστά των
ηλικιωμένων: το 1950 οι ηλικιωμένοι αποτελούσαν το 6,5% του πληθυσμού και
το 1981 το 13,4%. Το ίδιο χρονικό διάστημα, τα ποσοστά των ηλικιωμένων στην
Τουρκία σημείωσαν μια μικρή μόνο άνοδο, από 4% σε 5%. Τις αντίστοιχες
χρονικές περιόδους, τα ποσοστά των νέων στον τόπο μας μειώθηκαν από 29% σε
22,8%, ενώ στην Τουρκία μειώθηκαν μόνο κατά 2%... Σύμφωνα με τα στοιχεία
της Διεύθυνσης Δημογραφικών Μελετών του OHE το έτος 2000 η Ελλάς θα έχει
10.434.000 κατοίκους και η Τουρκία 66.892.00...»
Αρετή Αθανασίου, TA NEA, 10.7.1989
«...Αν οι Ελληνίδες εξακολουθήσουν να γεννάνε στα ίδια επίπεδα όπως σήμερα
(αναλογούν 1.53 παιδιά σε κάθε γυναίκα) οι ηλικιωμένοι άνω των 65 χρόνων θα
αποτελούν, το 2000, το 17,8% του πληθυσμού και, το 2020 το 20,9%...»
Χριστίνα Κοραή, Ελευθεροτυπία, 11.12.1989
«...Σε απέραντο γηροκομείο κινδυνεύει να μετατραπεί η Ελλάδα. O αριθμός των
γεννήσεων κάθε χρόνο μειώνεται και η αναλογία των ηλικιωμένων στο σύνολο
του πληθυσμού της χώρας συνεχώς αυξάνεται, με αποτέλεσμα σήμερα να
αντιστοιχεί ένας εργαζόμενος -αντί 4-5- σε ένα συνταξιούχο. Χαρακτηριστικό
είναι ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή συνταξιούχοι 33 ετών...»
Λία Νικητάκη, Καθημερινή, 9.12.1990
ΓΙΑ THN ΠΑΙΔΕΙΑ...
«...Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, εκκρεμούν 4.000
αιτήσεις φοιτητών για μεταγραφή στην Ιατρική Σχολή, στο Πολυτεχνείο και στο
Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από τις 4.000 αυτές αιτήσεις οι
3.350 έχουν γίνει από φοιτητές που πάσχουν (όπως τουλάχιστον εμφανίζονται
στα πιστοποιητικά που έχουν προσκομίσει) από κατάθλιψη, σχιζοφρένεια,
μελαγχολία, καρκίνο και λευχαιμία. Αν όλα αυτά είναι αληθή τότε, το 1995
(όταν όλοι αυτοί θα αποφοιτήσουν από την Ιατρική και το Πολυτεχνείο) η
Ελλάδα θα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό σχιζοφρενών γιατρών και
αρχιτεκτόνων...»
Νίκος Χασαπόπουλος, BHMA, 1.4.1990
«...Δεκαεννέα χιλιάδες καινούργιοι ψυχικά ασθενείς κάθε χρόνο. Αυτός είναι
ο ρυθμός _παραγωγής_ ψυχικά αρρώστων στη χώρα μας σύμφωνα με τα στοιχεία
που είδαν το φως της δημοσιότητας στη διάρκεια τριήμερου συμποσίου που
διοργάνωσε η Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Θράκης στο Γαλλικό
Ινστιτούτο της Αθήνας_»
K. Καζακόπουλος, Ελευθεροτυπία, 25.5.1987
«...Στο κατώφλι του 2000, ο ένας στους τέσσερις Έλληνες και για την
ακρίβεια το 23,2% του πληθυσμού, δεν ξέρει να γράφει και να διαβάζει. Αλλη
μια θλιβερή _πρωτιά_ της Ελλάδας, η οποία κατέχει τα σκήπτρα του
αναλφαβητισμού στην EOK. Οι αναλφάβητοι στη χώρα μας ξεπερνούν τα 2.500.000
από τα οποία τα 2/3 είναι γυναίκες... Το ελληνικό ποσοστό αγγίζει τον μέσο
όρο του παγκόσμιου αναλφαβητισμού...»
Κάτια Μακρή, Έθνος, 8.8.1990
«...Το 70% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας μας (εργάτες και
αγρότες) έχει τελειώσει μόνο το δημοτικό ή κάποιες τάξεις από αυτό. Με τους
σημερινούς ρυθμούς εκπαίδευσης, θα απαιτηθούν ακόμα 170 χρόνια για να
μειωθεί στο μισό ο αριθμός των Ελλήνων αναλφαβήτων που φθάνει τα 2.5
εκατ... Πολλοί, τυπικά απόφοιτοι του δημοτικού, δηλώνουν αδυναμία γραφής,
ανάγνωσης και υπολογισμού με τις τέσσερις βασικές πράξεις της
αριθμητικής...»
TA NEA, 24.5.1990
«...Ο μαθητικός _χαβαλές_ που βιώνεται έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας και
εξασφαλίζεται με _απεργίες_, αποχή από τα μαθήματα, γιορταστικές εκδηλώσεις
και εύθυμα περιστατικά, δηλώνεται από τον ένα στους δύο εφήβους μαθητές
(50,8%) ώς η πρώτη _θετική, ευχάριστη και ικανοποιητική εμπειρία στο
σχολείο__»
Χριστίνα Δαμουλιάνου, Καθημερινή, 5.1.1992
ΓΙΑ TA ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ KAI TA ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ...
«...Σε 75.000 υπολογίζονται οι χρήστες ναρκωτικών στη χώρα μας από τους
οποίους οι 25.000 έχουν κάνει χρήση ηρωίνης... Στους αριθμούς αυτούς δεν
συμπεριλαμβάνονται οι περιστασιακοί χρήστες, αλλά οι εθισμένοι...»
Γαλήνη Φούτρα, Καθημερινή, 21.9.1990
«...Οι μαθητές ηλικίας από 14 έως 18 ετών στην Ελλάδα, που έχουν εμπειρία
ναρκωτικών ουσιών υπολογίζονται σε 27.000, ενώ 400.000 άτομα εκτιμάται ότι
έχουν υψηλή πιθανότητα εξαρτήσεως. H μέση ηλικία των χρηστών είναι σήμερα
τα 25 χρόνια, έναντι των 44 χρόνων που ήταν το 1973, ενώ ο _τζίρος_ από τη
συνολική διακίνηση ναρκωτικών υπολογίζεται σε 100 δισεκατομμύρια
δραχμές...»
Καθημερινή, 30.4.1993
«...Η σημερινή κρίση της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι, δυστυχώς,
μονοσήμαντη. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο πολιτική κρίση, ή μόνο οικονομική, ή
μόνο ηθική, ή μόνο ιδεολογική, ή μόνο πολιτιστική. Είναι και κρίση αξιών...
Τα στατιστικά στοιχεία που έδωσε χτες στη δημοσιότητα ο Πανελλήνιος
Αντιναρκωτικός Αγώνας είναι συγκλονιστικά. Μέσα στο εντεκάμηνο
1.1-30.11.1989 πέθαναν στη χώρα μας από χρήση ναρκωτικών επισήμως μεν 95
νέοι, ανεπισήμως περισσότεροι από 190. ...Μέσα σε εννέα μόνο χρόνια οι
νεκροί από τα ναρκωτικά υπερδεκαπλασιάστηκαν...»
Κύριο άρθρο, Έθνος, 11.12.1989
«...Τα ψυχοφάρμακα είναι η πιο συνηθισμένη ουσία που έχουν χρησιμοποιήσει
οι μαθητές σε ποσοστό 30,3% με τα κορίτσια να υπερτερούν από τα αγόρια στην
κατανάλωση. Όπως αποδεικνύεται από πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε η
Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις ηλικίες 13-14 χρόνων, το
ποσοστό χρήσης φαρμάκων (ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά, υπνωτικά και
αμφεταμίνες) είναι της τάξης του 26,6% για να φθάσει, στις μεγαλύτερες
ηλικίες, και πάνω από 31,6%...»
Ιωάννα Σωτήρχου, Ελευθεροτυπία, 23.8.1993
«...Είκοσι δισεκατομμύρια δραχμές ή το μισό... πακέτο Ντελόρ κατανάλωσε σε
ψυχοφάρμακα το 1991 ο Έλληνας καταναλωτής... Στοιχείο που έρχεται να
επιβεβαιώσει ότι, εκτός από την πρωτιά στη χρήση ή καλύτερα στην κατάχρηση
φαρμάκων που έχουμε σαν καταναλωτές στην Ευρώπη, η Ελλάδα διεκδικεί και μια
άλλη θλιβερή πρωτιά: αυτή στην κατανάλωση ψυχοφαρμάκων...»
Μαριάννα Πολυχρονιάδου, Ελευθεροτυπία, 22.8.1993
ΓΙΑ THN ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
«...Συγκλονιστικά στοιχεία μαρτυρούν την άκρως ανησυχητική αύξηση της
βαριάς εγκληματικότητας στη χώρα μας... Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, τα
κακουργήματα έχουν αυξηθεί κατά 472% στη δεκαετία 1979-1988, ενώ ένα
(τουλάχιστον) στα δύο σοβαρά εγκλήματα μένει ανεξιχνίαστο από τις διωκτικές
αρχές... Συγκεκριμένα: οι ληστείες αυξήθηκαν κατά 711%, οι πλαστογραφίες
κατά 639%, οι εμπρησμοί δασών 455%, οι παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών
κατά 290%...»
Θ. Γ. Χριστάκης, Καθημερινή, 29.4.1990
«...Συγκλονιστικά στοιχεία για την ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας στη
χώρα μας και την αδυναμία των διωκτικών αρχών να την αναχαιτίσουν ή,
τουλάχιστον, να την συγκρατήσουν περιέχονται στη Στατιστική της Δικαιοσύνης
(έτος 1987) και στη Στατιστική Επετηρίδα της Ελληνικής Αστυνομίας για τα
έτη 1978-1988... Το 1988, ένα στα δυο κακουργήματα παρέμεινε στο σκοτάδι.
Οι δράστες αυτών των εγκλημάτων (ληστές, δολοφόνοι, απατεώνες ολκής,
πλαστογράφοι κ.λπ.), οι πρυτάνεις δηλαδή του εγκλήματος, παραμένουν
ασύλληπτοι, έτοιμοι να επαναλάβουν την εγκληματική τους συμπεριφορά...»
Ανδρέας Ξενικάκης, Έθνος, 13.7.1992
ΓΙΑ THN ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ
«...Η ελληνική ύπαιθρος έχει γεμίσει τα τελευταία χρόνια με αναπήρους(;). H
παραπληγία, η τετραπληγία, η απόλυτος αναπηρία και η τύφλωση (μερική και
ολική) μαστίζουν τους Έλληνες αγρότες. Περισσότεροι από έναν στους 5
αγρότες (23,3%) παρουσιάζουν τα παραπάνω _μειονεκτήματα_. H τελευταία
απογραφή του ΟΓΑ έδειξε ότι, από τους 757.098 ασφαλισμένους στον Οργανισμό,
οι 168.074 είχαν χαρακτηρισθεί ανάπηροι και εισέπρατταν την ανάλογη
σύνταξη...»
Κώστας Σταμπόγλης, TO BHMA, 4.10.1992
«...Ενώ, το 1975, οι αναπηρικές συντάξεις αποτελούσαν το 13% των συντάξεων
γήρατος του ΟΓΑ έναντι 15% περίπου το 1970, το 1980 το ποσοστό τους
αυξήθηκε σε 24,8%, το 1987 ανέβηκε σε 28,4% και το 1989 ή 1990 έφθασε το
31,7%!!! Δηλαδή, οι αναπηρικές αποτελούν το 1/3 των συντάξεων γήρατος, που
σημαίνει πως από τον συνολικό αριθμό των συνταξιούχων αγροτών γήρατος και
αναπηρίας το 25% είναι ανάπηροι. Κι επειδή οι αναπηρικές συντάξεις
προέρχονται κυρίως από τον ενεργό αγροτικό πληθυσμό τότε θα έπρεπε να
δεχτούμε ότι, το 1981 (στην απογραφή) στους 6,4 οικονομικά ενεργούς αγρότες
(ηλικίας 24-64 ετών) ο ένας ήταν ανάπηρος και ότι σήμερα έφθασε να
θεωρείται ανάπηρος ο ένας στους 4 (ενεργούς) αγρότες... H μόνη εξήγηση του
δυσάρεστου αυτού φαινομένου είναι μάλλον η μέσω πολιτικών-κομματικών
_μέσων_ απόκτηση αυτής της _επιθυμητής_ σύνταξης για την πλειοψηφία των
συνταξιούχων. Βέβαια, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των συνταξιούχων
αναπηρίας, χαίρει άκρας υγείας και εργάζεται κανονικά, προσθέτοντας στο
όποιο αγροτικό εισόδημα και μια σύνταξη αναπηρίας... Δειγματοληπτική έρευνα
του ΟΓΑ οδήγησε στην απίστευτη διαπίστωση ότι το 60% των συντάξεων είναι
παράνομες!... Σύμφωνα με το συμπέρασμα της Ανώτατης Υγειονομικής Επιτροπής
από τα ταμεία του ΟΓΑ χάνονται περίπου 25-30 δισεκατομμύρια δραχμές που τα
ιδιωτικοποιούνται παράνομα 90-110.000 καταχραστές και ψευδοσυνταξιούχοι...»
Κώστας Λατίφης, Οικονομικός Ταχυδρόμος, 30.7.93
«...Ένα στα τέσσερα αυτοκίνητα πολλών και αδασμολόγητων κυβικών ήταν...
μαϊμούδες, ενώ τα μισά και παραπάνω (έξι στα δέκα) αναπηρικά προορίζονταν
για απολύτως αρτιμελή άτομα...»
Ελευθεροτυπία, 3.12.92
ΓΙΑ TON ΔΗΜΟΣΙΟ TOMEA KAI ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
«...Τις 620.000 υπολογίζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται στον
ευρύτερο δημόσιο τομέα...»
Γ. Ταμπακόπουλος, Καθημερινή, 26.10.1989
«...Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας (και της Εθνικής
Στατιστικής Υπηρεσίας), το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα ανέρχεται σε
1.977.000 από τους οποίους οι 777.500 απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο
τομέα. Απ? αυτούς οι 50.195 είναι συνδικαλιστές... Στη ΔΕΗ για παράδειγμα,
υπάρχει ένας συνωστισμός συνδικαλιστών που κανείς δεν γνωρίζει πόσοι
ακριβώς είναι. H Δοίκηση ομιλεί για περίπου 1.500, το υπουργείο Εργασίας
για 1.450 και οι ίδιοι οι συνδικαλιστές για...150. Στον OTE σε σύνολο
29.000 εργαζομένων, υπάρχουν 1.400 συνδικαλιστές... Αν υπολογίσουμε ότι οι
50.000 συνδικαλιστές (του Δημοσίου) δεν εργάζονται ή υποαπασχολούνται τότε
χάνονται καθημερινά 400.000 εργατώρες. Αν η κάθε εργατώρα υπολογίζεται σε
840 δραχμές τότε, η συνολική ζημιά από την μη εργασία των συνδικαλιστών,
ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 336 εκατ. την ημέρα!...»
Νίκος Χασαπόπουλος, TO BHMA, 30.9.1990
«...Σύμφωνα με τον _πίνακα απουσιών_ του 1985 που εκδίδει επισήμως το
Κέντρο Ηλεκτρονικών Υπολογιστών της ΔΕΗ (με εντολή του διοικητή της), οι
χαμένες ημέρες εργασίας στη ΔΕΗ, χωρίς να υπολογισθούν οι κανονικές άδειες
(που άλλωστε δικαιούται κάθε εργαζόμενος) ήταν 370.681 ημέρες και
αναφέρονται σε 138.615 περιπτώσεις... Κάθε μέρα βρίσκονται εκτός εργασίας
νομίμως εισπράττοντες 1.000 υπάλληλοι της εταιρίας...»
N. Χασαπόπουλος,12.10.1986
«...Ρεκόρ απεργιών και χαμένων ωρών εργασίας, κατά την τελευταία 15ετία
διαμορφώνεται εφέτος... Από τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας (που
αμφισβητούν οι συνδικαλιστές) προκύπτει ότι, στις 31 Σεπτεμβρίου, ο αριθμός
των απεργών στον ιδιωτικό τομέα, την κοινή ωφέλεια και τις τράπεζες έφθασε
σε 1.290.844 και των χαμένων ωρών εργασίας σε 17.547.556...»
Παν. Λάμψας, TO BHMA, 7.10.1990
«...Ας πούμε τα πράγματα με τ? όνομά τους... Εκείνοι που δυσανασχετούν για
την οικονομική και κοινωνική αναταραχή που προκαλούν οι απεργίες, αδίκως
ζητούν από την κυβέρνηση να λάβει μέτρα που θα αντιμετωπίσουν τις λεγόμενες
συντεχνίες. Σ? αυτή τη χώρα μόνον, οι κυβερνήσεις της δεν είναι σε θέση να
μετριάσουν τις επιπτώσεις από άσκηση του δικαιώματος της απεργίας. Για τον
απλούστατο λόγο ότι, αυτές οι κυβερνήσεις, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις
για την καταχρηστική άσκηση αυτού του δικαιώματος. Εδώ και πολλές δεκαετίες
η εκχώρηση ειδικών παροχών σε ομάδες εργαζομένων του δημόσιου τομέα υπήρξε
η προσφιλέστερη μέθοδος όλων των κυβερνώντων. Και, κατά ειρωνία της τύχης,
ο Πρωθυπουργός, που ξιφουλκεί σήμερα κατά των προνομίων, είναι ο υπουργός
Συντονισμού των κυβερνήσεων του 1966 και της ΝΔ το 1979 που παραχώρησε τα
περισσότερα προνόμια...»
Γ. Λακόπουλος, TO BHMA, 30.9.1990
«....Υπάρχει ένας υπάλληλος της ΔΕΗ με μηνιαίο μισθό 220.000 δρχ., ο οποίος
κατοικεί στα Μελίσσια και καταναλώνει ετησίως 71.040 κιλοβατώρες! Ναι, δεν
διαβάσατε λάθος. O υπάλληλος K.K. (το πλήρες όνομά του βρίσκεται στη
διάθεση παντός αρμοδίου) πληρώνει ετησίως για το ρεύμα που καταναλίσκει, με
το μειωμένο τιμολόγιο της ΔΕΗ που δικαιούνται μόνον 305.472 δρχ. ενώ, αν
δεν το είχε, θα πλήρωνε (όπως και οι υπόλοιποι «θνητοί») 1.420.800 δρχ...
Αν εξετάσουμε το θέμα λεπτομερειακά θα δούμε ότι, ακριβώς δίπλα στο σπίτι
του βρίσκεται μια βιοτεχνία κατασκευής ενδυμάτων που ανήκει σε συγγενικό
του πρόσωπο και είναι παρανόμως συνδεδεμένη με το... σπίτι του. Δεύτερος
στον κατάλογο είναι ο κ. A.M. με ετήσια κατανάλωση ρεύματος 54.456
κιλοβατώρες. Πληρώνει ρεύμα 234.161 δρχ. (αντί 1.089.120 δρχ.) και, πέραν
των συνήθων ηλεκτρικών συσκευών, διαθέτει και θερμαινόμενη πισίνα στην αυλή
του... O τρίτος, ο κ. Π.Δ. με μηνιαίο μισθό 240.000 δρχ. έχει ετήσια
κατανάλωση 48.566 κιλοβατώρες και πληρώνει 208.843 δρχ. αντί 971.320. O
κύριος αυτός, που διαθέτει σπίτι 140 μ2 στα βόρεια προάστια, διαθέτει
θερμαινόμενη πισίνα στην κρεβατοκάμαρά του με υδρομασάζ...»
Νίκος Χασαπόπουλος, TO BHMA, 30.9.1990
ΓΙΑ TA ΠΡΟΝΟΜΙΑ, THN OIKONOMIA, THN ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑ KAI THN... ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
«...Κρατηθείτε (από τις χειρολαβές): ενάμισυ εκατομμύριο Νεοέλληνες έχουν
δικαίωμα να κυκλοφορούν με όλα τα συγκοινωνιακά μέσα χωρίς να πληρώνουν
εισιτήριο κι άλλοι τόσοι μπορούν να κάνουν το ίδιο με μειωμένο
εισιτήριο...»
Γ. Γ. Λακόπουλος, TO BHMA, 17.6.1990
«...Στο 30% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος φθάνει η παραοικονομία στη
χώρα μας, έναντι 25% της δεύτερης Ισπανίας... Για το 1993 η παραοικονομία
αποτιμάται σε 5,5 έως 6 τρισεκατομμύρια δραχμές. Αν, στο παγκόσμιο
πρωτάθλημα, συμπεριλαμβανόταν και η... παραοικονομία, τότε η χώρα μας θα
ανέβαινε στο ψηλότερο σκαλί...»
Θανάσης Λυρτσογιάννης, TA NEA, 23.8.93
«_Γνωρίζουν άραγε πολλοί Έλληνες ότι από τα 20 τρισεκατομμύρια του δημόσιου
χρέους, τα 14 τρις έχουν τη μορφή ομολόγων του Δημοσίου, που δημιουργούν
ένα ετήσιο εισόδημα των 3 τρισεκατομμυρίων δραχμών;_»
Γιάννης Μαρίνος, O.T., 7.10.93 και Manager, 6.1993
«...Ποιοτικό και όχι ποσοτικό είναι το πρόβλημα της στέγης στη χώρα μας. H
Ελλάδα διαθέτει, κατά μέσο όρο, 44 τετραγωνικά ή 1,42 δωμάτια ανά κάτοικο
έναντι 0,7 στις χώρες της EOK. H Ιταλία διαθέτει 1,32 δωμάτια ανά κάτοικο
και η Γαλλία 1,19. Αυτό σημαίνει ότι ο ένας στους τρεις Έλληνες διαθέτει
εξοχικό...»
Χαρά Τζαναβάρα, Ελευθεροτυπία, 7.11.91
«...Περί τα 300 δις δρχ. κατέθεσαν οι Έλληνες το 1991 στο βωμό της θεάς
τύχης: λαχεία, ΠΡΟ-ΠΟ, ΛΟΤΤΟ και καζίνο...»
TO BHMA, 29.12.91
«...Εξετάζοντας (σ.σ. η Παγκόσμια Τράπεζα) τον αριθμό των θερμίδων που
καταναλίσκουν κατά μέσο όρο οι κάτοικοι των διαφόρων χωρών ημερησίως,
πρώτοι έρχονται οι Έλληνες με 3.825 θερμίδες, ακολουθούν οι Ιρλανδοί με
3.671 και τελευταίοι οι κάτοικοι της Αιθιοπίας με 1.667 θερμίδες
ημερησίως...»
Ελευθεροτυπία, 5.1.1993
«...Δεύτερα στην Ευρώπη έρχονται σε παχυσαρκία τα Ελληνόπουλα...»
Σοφία Νέτα, Ελευθεροτυπία, 26.3.1990
ΓΙΑ TA TPOXAIA KAI ΑΛΛΑ ATYXHMATA...
«...Το ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα δεν μεγαλώνει ποτέ αφού το 30% του
πληθυσμού, ηλικίας 1-14 χρόνων σκοτώνεται σε ατυχήματα... Σε μια εποχή που
το δημογραφικό αποτελεί το υπ? αριθμόν ένα εθνικό μας πρόβλημα και η
πληθυσμιακή μας φτώχεια είναι δύσκολο να ανατραπεί, περισσότερα από 300
Ελληνόπουλα πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω της βίας που ασκείται εναντίον τους
από τους γονείς και τους στενούς τους συγγενείς και 7.000 κακοποιούνται ή
παραμελούνται...»
Λία Νικητάκη, Καθημερινή, 31.8.1990
«...Τη μορφή πολεμικών ανακοινωθέντων τείνει να προσλάβει η δημοσιοποίηση
των ειδήσεων για τα τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα... Κι αυτό γιατί,
καθημερινά αφήνουν την πνοή τους στη _μάχη_ με την άσφαλτο έξι άτομα... Το
1989 έχασαν τη ζωή τους συνολικά 2.008 άτομα, ενώ τραυματίστηκαν 32.925. Με
άλλα λόγια, κάθε έτος, από το χάρτη της Ελλάδος _σβήνει_ μία κωμόπολη, ενώ
απομένει να _ζει_ με σακατεμένο το δυναμικό της μια επαρχιακή πόλη που
έχει, κατά μέσο όρο, 30.000 κατοίκους...»
Δ. Νικολακόπουλος, TO BHMA, 19.8.1990
«...Από το 1978 25.686 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 452.400
τραυματίστηκαν σε 329.703 τροχαία δυστυχήματα...»
K. Χατζίδης, TO BHMA, 10.1.1993
«...Σύμφωνα με μελέτη της Υγειονομικής Σχολής Αθηνών, το κόστος των
τροχαίων δυστυχημάτων το 1990 έφθασε τα 18 δισεκατομμύρια δραχμές...»
Δημήτρης Καραγιώργος, Έθνος, 17.11.1992
«...Πρωταγωνίστρια η Ελλάδα ανάμεσα στους 12 της EOK στην οδική ανασφάλεια
και στους θανάτους από τροχαία σύμφωνα με έκθεση της Κοινότητας... Μεταξύ
1975-1987 η οδική θνησιμότητα στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 42% και στην
Ισπανία κατά 30%...»
Γ. Δαράτος, Έθνος, 22.2.1991
«...Τη χρονιά που μας πέρασε σκοτώθηκαν στις _μάχες_ της ασφάλτου 2.014
άνθρωποι και τραυματίστηκαν σοβαρά 3.882, ενώ άλλοι 27.985 ελαφρύτερα. Από
τους 3.882 τραυματίες αρκετοί έμειναν ανάπηροι βγαίνοντας οριστικά από την
παραγωγική διαδικασία, ενώ οι υπόλοιποι έμειναν μακριά από τις δουλειές
τους από μέρες έως εβδομάδες και μήνες. H Ελλάδα πλέον στους δρόμους
σακατεύεται και πεθαίνει...»
Γιώργος Μαρνέλος, Ελευθεροτυπία, 15.4.1992
«...Υπολογίζεται ότι, 4.000 περίπου άτομα παθαίνουν εγκαύματα κάθε χρόνο
στη χώρα μας. Θύματά τους είναι, συνήθως, παιδιά ηλικίας 2-14 ετών και
εργαζόμενοι 20-50 ετών...»
Έθνος, 24.11.1991
«....Ο θαλασσινός λαός πνίγεται... O τραγικός απολογισμός των τελευταίων
ετών (περισσότεροι από 1460 πνιγμοί στο διάστημα Ιανουαρίου 1984-Ιουλίου
1990) φανερώνει ότι, αν και λαός κατ? εξοχήν _θαλασσινός_, οι Έλληνες δεν
έχουν μάθει να απολαμβάνουν τις χαρές της θάλασσας με την απαιτούμενη
προσοχή...»
Γιώργος Τσίρος, Καθημερινή, 3.8.1990
«....Οι στατιστικές απεικονίζουν σαφέστατα το τεράστιο πρόβλημα: κάθε 15
λεπτά της ώρας συμβαίνει ένα εργατικό ατύχημα, ενώ κάθε τρεις μέρες ένα
θανατηφόρο. Το κόστος των εργατικών ατυχημάτων στην Ελλάδα για το 1987
ανέρχεται σε 16,1 δισεκατομμύρια δραχμές και στην εθνική οικονομία σε τιμές
1991, υπερβαίνει τα 25 δισεκατομμύρια...»
Π. Γ., Καθημερινή, 11.8.1991